Podstawową regulację prawną znajdziesz w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym a konkretnie w art. 56 k.r., który mówi, że jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać, ażeby sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód. Jednakże mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli;
– wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo
– z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego,
– żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
Orzekając rozwód sąd orzeka także, czy i który z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia. Na zgodne żądanie małżonków sąd zaniecha orzekania o winie.
W wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. A gdy porozumienia nie ma, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia. Na zgodny wniosek stron sąd nie orzeka o utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem.
Jeżeli małżonkowie zajmują wspólne mieszkanie, sąd w wyroku rozwodowym orzeka także o sposobie korzystania z tego mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania rozwiedzionych małżonków. W wypadkach wyjątkowych, gdy jeden z małżonków swym rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie, sąd może nakazać jego eksmisję na żądanie drugiego małżonka.
Na zgodny wniosek stron sąd może w wyroku orzekającym rozwód orzec również o podziale wspólnego mieszkania albo o przyznaniu mieszkania jednemu z małżonków, jeżeli drugi małżonek wyraża zgodę na jego opuszczenie bez dostarczenia lokalu zamiennego i pomieszczenia zastępczego, o ile podział bądź jego przyznanie jednemu z małżonków są możliwe. Na wniosek jednego z małżonków sąd może w wyroku orzekającym rozwód dokonać podziału majątku wspólnego, jeżeli przeprowadzenie tego podziału nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu. Orzekając o wspólnym mieszkaniu małżonków sąd uwzględnia przede wszystkim potrzeby dzieci i małżonka, któremu powierza wykonywanie władzy rodzicielskiej.
W ciągu trzech miesięcy od chwili uprawomocnienia się orzeczenia rozwodu małżonek rozwiedziony, który wskutek zawarcia małżeństwa zmienił swoje dotychczasowe nazwisko, może przez oświadczenie złożone przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego lub konsulem powrócić do nazwiska, które nosił przed zawarciem małżeństwa.
Małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego. Jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku. Obowiązek dostarczania środków utrzymania małżonkowi rozwiedzionemu wygasa w razie zawarcia przez tego małżonka nowego małżeństwa. Jednakże, gdy zobowiązanym jest małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia, obowiązek ten wygasa także z upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu, chyba że ze względu na wyjątkowe okoliczności sąd, na żądanie uprawnionego, przedłuży wymieniony termin pięcioletni.
Opłata sądowa od pozwu o rozwód wynosi 600 zł i jest płatna w chwili składania pozwu.
Przygotuj odpowiednie dokumenty:
- odpis skrócony aktu małżeństwa,
- odpisy skrócone aktów urodzenia dzieci,
- umowa majątkowa małżeńska,
- zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, roczne rozliczenie podatkowe,
- wszelkie dokumenty potwierdzające stałe koszty utrzymania małżonków, dzieci oraz koszty zamieszkania,
- zaświadczenia lekarskie o stanie zdrowia wraz z dokumentacją medyczną, jeśli ma to istotny wpływ na Twoją sytuację finansową i małżeńską,
- dowód opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa.
Dodatkowo przygotuj następujące informacje:
- listę świadków z adresami zamieszkania,
- opis relacji rodzinnych i małżeńskich, będących podstawą uzasadnienia pozwu o rozwód,
- wykaz kosztów utrzymania małoletnich dzieci w stosunku miesięcznym,
- wykaz stałych kosztów utrzymania stron (wyżywienie, leki, odzież i obuwie, środki czystości, ubezpieczenie i inne), koszty utrzymania mieszkania/domu/samochodu (czynsz, gaz, energia elektryczna, ubezpieczenia, podatek od nieruchomości),
- wykaz kosztów utrzymania małoletnich dzieci stron (wyżywienie, leki, odzież i obuwie, środki higieniczne, ubezpieczenie, artykuły szkolne, książki, kieszonkowe, wakacje, ferie, zajęcia dodatkowe, zabawki i inne).
Jeśli Twoje życie ułożyło się niezgodnie z Twoim planem, czujesz, że inna opcja niż rozwód nie istnieje, skontaktuj się ze mną, a postaram się, aby ten trudny i stresujący etap w Twoim życiu, przebiegał możliwie najspokojniej. Będę z Tobą w tej trudnej chwili, wysłucham Cię i wesprę.
